صبح با سر و صدای بنفشه و شبنم از خواب پریدم یکیشون اینورم نشسته بود
روی تخت و یکیشون اونورم ... تا متوجه چشمای بازم شدن بنفشه خم شد چالاپ
چالاپ منو بوس کرد و گفت:- پاشو ببینم نازک نارنجی یخ! یه گوله برف خورد تو
سرش داشت می مرد ... خاک بر سر لا جونیت کنم منخودش و شبنم غش غش خندیدن.
منم لبخند زدم و خودمو یه کم کشیدم بالا و با صدای گرفته گفتم:- شما دو تا
اینجا چه غلطی می کنین؟ مگه ساعت چنده؟!شبنم گفت:- اوه اوه صداشووووو ...
ما هم از صبح ساعت هشت اینجاییم الان ساعت دوازده است!بنفشه گفت:- خنگول
پاشو برات خبرا دارم ...- کوری؟ پاشدم دیگه ...- آرتان شماره منو از کجا
داره؟!!!!- هان؟!- صبح زود زنگ زد روی گوشیم و با کلی کلاس ازم درخواست
کردن بیام اینجا پیش شما ... حالا من که خودم می خواستم بیام ... ولی همچین
کلاس گذاشتم گفتم چرا به آتوسا نمی گین؟!- خب چی گفت؟- گفت دلیل خاصی
نداره ... ولی معلومه که نمی خواد خونواده ات بفهمن حالت بد شده ...- بازم
قضیه امانت!- قضیه امانت؟- هر محبتی که به من می کنه می ذاره پای اینکه من
امانتم دستش ...چشمای بنفشه برق زد و گفت:- راست می گی؟!با تعجب نگاش کردم و
گفتم:- چرا تو چشمات پروژکتور روشن شد؟ باز چه نقشه ای کشیدی؟- دوست داری
یه ذره اذیتش کنیم؟!- چه جوری؟!- بگو دوست داری یا نه؟- آره از خدامه ...-
خب پس زودتر خوب شو ... دارم براش ...با کنجکاوی نگاش کردم ولی شونه ای
بالا انداخت و گفت:- خوب شو تا بگم ...- من خوبم بابا اون دو تا آمپول گنده
حالمو جا آورد دیشب ...- نه الان یه کم زوده ... غیر طبیعی می شه بذار
واسه فردا یا پس فردا ... الانم دیگه سوال نکن چون نمی گم چی تو سرمه.به
شبنم نگاه کردم که گفت:- والا منم نمی دونم این می خواد چی کار کنه
...بنفشه گفت:- حالا نگفتی شماره منو از کجا آورده؟!اینور اونورو نگاه کردم
و با دیدن گوشم که روی عسلی بود گفتم:- گوشیم تو کیفم بود ولی الان
اینجاست پس نتیجه می گیریم از توی گوشیم شماره تو برداشته ...به دنبال این
حرف از جا بلند شدم بدنم هنوز یه کم درد می کرد و حسابی عرق کرده بودم. ته
گلومم یه کم درد می کرد. شبنم گفت:- کجا می ری؟!- می رم حموم ...دیگه چیزی
نگفتن و منم رفتم توی حموم دوش آب گرم بدن دردمو بهبود بخشید تا اومدم
بیرون همونجور با حوله رفتم توی آشپزخونه ... ساعت یک ظهر بود و بوی سوپ
خونه رو برداشته بود ... با لذت بو کشیدم و گفتم:- به به چه بوی خوبی ...
دست دوستان گرامی حسابی درد نکنه ... شبنم گفت:- برو یه لباس تنت کن ...
خوبه سرما خورده بودی ...نشستم سر میز و گفتم:- خونه گرمه ... اشکال نداره
... بده بخوریم این سوپو ...بنفشه نگاهی به شبنم کرد و گفت:- این
مریضه؟!!شبنم نگاهی به بالای حوله ام که باز شده بود انداخت و گفت:- ورپرده
این سک و سینه رو انداختی بیرون واسه چی؟! بپوشون ببینم ...با خنده دو طرف
حوله رو کشیدم روی هم و گفتم:- درویش کن ... هیزززززبنفشه سوپو کشید و هر
سه تا با هم مشغول خوردن شدیم ... اونقدر مشغول شوخی و خنده بودیم که اصلا
متوجه صدای در نشدیم. یه دفعه از صدای آرتان به سه تامون جریان قوی برق وصل
شد و من نا خودآگاه پریدم بالا :- معنی مریضی رو هم فهمیدم ...آرتان که
ظهر نباید می یومد خونه ... نگام افتاد به دستش دو تا نایلون پرتغال و لیمو
شیرین دستش بود. نگاه آرتان صاف توی یقه من بود ... سریع دستم رو آوردم
بالا ... یقه ام حسابی رفته بود کنار کشیدمش جلو و گونه هام گل انداخت.
شبنم و بنفشه هم با تته پته سلام کردن. آرتان با پوزخند جواب داد و نایلون
ها رو روی اپن گذاشت و گفت:- بنفشه خانم لطف کردین ...- خ .. خوا .. خواهش
می کنم ... وظیفم بود ...سوئیچ ماشینشو هم انداخت روی اپن و رو به من گفت:-
ترسا یه لحظه بیا ...نفسمو با صدا دادم بیرون و یواش رو به بنفشه و شبنم
گفتم:- باز حالا گیر می ده به من ...بنفشه و شبنم هیچی نگفتن منم منتظر
جواب اونا نبودم بلند شدم و راه افتادم دنبال آرتان رفته بود توی اتاق خودش
تقه ای به در زدم حوله مو صاف کردم و رفتم تو .... نشسته بود لب تختش منو
که دید اخم کرد و گفت:- بهتری ؟- آره ...- اومدم که اگه حالت خوب نشده
ببرمت دکتر ... ولی انگار ... - خوبم ...- دارم می بینم ... این چه
وضعشه؟!- کدوم وضع؟ اینکه با دوستام داریم می خندیم؟ انتظار داشتی منو توی
رخت خواب رو به موت ببینی تا خیالت راحت بشه؟- تو کلا مشکل داری ... من کی
این حرفو زدم؟!- واسه من دکتر نشو هر چی هم که باشم از تو که این همه با
افراد مشکل دار سر و کله زدی بهترم ...فقط نگام کرد منم بی توجه خواستم از
اتاق خارج بشم که گفت:- منظور من اینه که رفتی حموم به درک لا اقل یه چیزی
تنت کن که نصف شب حالت بد نشه منو بی خواب کنی ...- مطمئن باش رو به موتم
بشم تو رو صدا نمی کنم ...- از توی لجباز بعیدم نیست ...- شک نکن ... الان
بی زحمت زودتر برو نمی خوام دوستام معذب باشن ...چپ چپ نگام کرد. من که
هنوز به خاطر دیروز و اینکه طرلان رو آورده بود توی خونه دلخور بودم گفتم:-
هان چیه؟! چرا اینجوری نگاه می کنی؟ فکر می کنی فقط طرلان می تونه معذب
بشه؟!پوزخندی زد و گفت:- پس بگو دلت از کجا پره ...- دل من از جایی پر نیست
ولی من حتما باید راجع به این قضیه با تو صحبت کنم ...- راجع به طرلان؟
فکر نکنم روابط من با دیگران به تو مربوط بشه ...با حرص و غضب گفتم:- روابط
تو با هر الاغی فقط به خودت مربوطه ... هر غلطی دوست داری بکنی بکن ...
حرف من سر چیز دیگه است ...یهو پرید سمت من یه قدم رفتم عقب. خوردم توی در
اتاق که نمی دونم کی بسته شده بود ... یه دستشو گذاشت اینور سرم و یه دستشو
هم گذاشت اینور سرم ... هرم داغ نفسش صورتمو داغ می کرد. حبسک کرد بین
هیکل گنده اشو و در ... زل زدم توی چشماش و سعی کردم کم نیارم ... گفت:- من
باید تو رو تربیت کنم، نه؟ - بابام به اندازه کافی تربیتم کرده ... تو ام
تو زندگی من هیچ کاره ای! نیازی نیست توی تربیت بابای من دخالت کنی ...- تو
اگه تربیت داشتی با این لحن با بزرگترت حرف نمی زدی ...- لحن من هر چی که
هست حداقل از برخوردای تو بهتره ...- چی اذیتت می کنه؟ نکنه داری روی من
احساس مالکیت پیدا می کنی؟ حسادت می کنی به رابطه من و طرلان؟صورتم از حرص
سرخ شده بود و اینو از گرمای خونی که هجوم آورد به صورتم حس کردم. با تموم
توانم هلش دادم عقب و فریاد کشیدم:- گل بگیرم اون سازمان نظام روانشناسی رو
که به تو مجوز کار داده ... تویی که فرق حسادتو با این نمی فهمی که من
دوست ندارم توی خونه ای که توش گناه می شه زندگی کنم چه جوری روانشناس شدی
... خاک بر سر من با این انتخابم ... فکر می کردم آدم انتخاب کردم برای هم
خونه شدن .... فکر نمی کردم اینقدر احمق باشی ... آره من بیشعورم من نفهمم
ولی حداقل درک دارم فهم دارم ... تویی که یعنی تحصیلکرده ای چرا اینا رو
نداری؟!!!آرتان خواست دستمو بگیره ... چشماش با تعجب روی صورت قرمز شده ام
مات مونده بود. دستمو با خشونت کشیدم عقب ... ولی آرتان سریع دستمو گرفت و
گفت:- ترسا ... ترسا ... ترسا ... گناه چیه؟!!!!بغضم ترکید .... آرتان پوست
لبشو جوید و گفت:- حرف بزن ... تو راست می گی هم خونه باید هم خونه اشو
درک کنه ... خیلی خب حالا فقط بگو چی ناراحتت کرده؟ منظورت از گناه چیه؟!با
بغض گفتم:- طرلان دیروز ...دیگه نتونستم ادامه بدم. نفس عمیقی کشید منو
نشوند لب تخت و در حالی که دستمو فشار می داد گفت:- با اینکه جلوی دوستات
زشته اینهمه وقت توی اتاق بمونیم ... ولی ترجیح می دم همین الان همه چیز
برات روشن بشه .... دوست ندارم هم خونه ایم از دستم ناراحت باشه ...- آره
چقدرم که برات مهمه ... همه اش داری با زبونت ...- ترسا من آدمیم که تو
زندگیم هیچ وقت زن جماعتو راه ندادم و جز مادرم با هیچ دختری رابطه نداشتم
... دخترای زیادی دور و اطرافم بودن ولی هیچ کدومو به شکل جدی توی زندگیم
راه ندادم ... اگه می بینی اینجوری شدم به خاطر همینه همیشه با گارد راه
رفتم که هیچ زن و دختری به خودش اجازه نده به من نزدیک بشه ... - باید سر
من خالی کنی؟- نه ... ولی ... عادت ندارم هیچ کس ... هیچ دختری جلوم اینقدر
سرکشی کنه ... بیخیال! می خواستم طرلانو بهت بگم ...خوشحال شدم که سرکشی
هام می ره روی مخش ولی نشون ندادم توی دلم قند آب شده .. سکوت کردم و نگاش
کردم. دستی توی موهاش فرو کرد و گفت:- طرلان سه بار خودکشی کرده ...با
چشمای گشاد شده گفتم:- چی؟!!!!- سه سال پیش ... با شوهرش و پسر یک ساله اش
رفته بودن بیرون شهر برای گردش ... سه تا مرد بهشون حمله کردن شوهر و بچه
اشو جلوش چشمش سر بریدن ... و به خودش سه بار تجاوز کردن و خواستن بکشنش که
مامورا می رسن و ... خدایی شد که طرلان کشته نشد ولی بعد از اون واقعه سه
بار خودکشی کرد ... از همون موقع زیر نظر منه ... تازه داره به زندگی عادی
بر می گرده ... نیاز به کمک من داره منم از همه موقعیت هایی که مطب نمی رم
برای اون استفاده می کنم. اون همیشه جمعه ها صبح تا شب می یومد اینجا و من
مرتب باهاش صحبت می کردم عادت داره روزای تعطیل بیاد پیش من اوایل نمی یومد
ولی کم کم خودش عادت کرد ... روز عروسیمون به من گفت که دیگه نمی یاد و
دقیقا از بعدش حالش دوباره رو به بد شدن رفت ... منم مجبور شدم بهش بگم
بازم بیاد ... با وجود تو معذب می شه حس می کنه تو دوست نداری اوقات فراغت
شوهرتو با کسی تقسیم کنی دیگه خبر نداره که ... به اینجا که رسید لبخند زد.
دستشو گذاشت زیر چونه من که هنوزم داشتم با تعجب نگاش می کردم و گفت:-
حالا مشکل برطرف شد؟!بغش گلمو می فشرد ... به زحمت گفتم:- خدای من ... چه
وحشتناک!- خیلی ... طرلان رو به نابودی بود ... به زور برش گردوندم الان
خیلی بهتر شده ... توام یه کم مدارا کن دو سه ماه دیگه خوب خوب می شه ...یه
دفعه برای مظلومیت طرلان دلم و بغضم با هم شکست و اشک از چشمام سرازیر شد.
آرتان با تعجب گفت:- اااا دیگه گریه برای چیه؟!!!- بیچاره طرلان ... الهی
بمیرم ... چقدر سختی کشیده ...- داری برای طرلان گریه می کنی؟!!!!!هیچی
نگفتم ... فقط صورتمو با دست پوشوندم و هق هقم اوج گرفت. آرتان دستمو از
روی صورتم برداشت و گفت:- بهت نمی یومد اینقدر دل نازک باشی ...سع کردم
جلوی هق هقمو بگیرم ... اشکامو پاک کردم و گفتم:- فکر کردی من دل سنگم؟بدون
رودرواسی گفت:- دقیقاًبی توجه به حرفش گفتم:- آرتان ...- بله؟- می شه منم
باشم روزی که طرلان می یاد ..- بذار یه کم که بهتر شد اونوقت توام باش ...
الان می ترسم از حضور تو خجالت بکشه و به درمان جواب نده ...- باشه ...
خیلی دوست دارم کمکش کنم.- تو لطف داری ... حالا دیگه برو ... زشته دوستات
بیرون تنهان.- آرتان ...- دیگه چیه؟!- من ... معذرت می خوام که بهت تهمت
زدم ...آرتان با چشمای گشاد شده نگام کرد و گفت:- ترسا ...- هوم؟!- انگار
تازه دارم می شناسمت ... این شخصیت مهربونو کجا قایم کرده بودی؟! واقعا
باید برم گل بگیرم در اون سازمان نظامو ... چطور نمی تونم تو رو
بشناسم؟!خندیدم و گفتم:- هان چیه؟ عادت داری همیشه عین سگ پاچه بگیرم؟!- نه
... عادت دارم عین گربه پنجول بکشی ...به دنبال این حرف خندید و بلند شد
پالتوی خوش دوخت قهوه ایشو روی پلیور شکلاتی رنگش تنش کرد و گفت:- اون لیمو
پرتغالا رو آب بگیر بخور که بیماری کامل از تنت بره بیرون اگه هم دیدی
حالت دوباره داره بد می شه زنگ بزن خبرم کن تا بیام بریم دکتر ...فقط نگاش
کردم که خندید و گفت:- ای وای ببخشید .... یادم نبود شما رو به موتم که
بشین به من چیزی نمی گین ...هر دو با هم خندیدیم و آرتان بعد از برداشتن
سامسونتش گفت:- من دیگه می رم ... بیا برو بیرون دیگه دختر خوب ... یه چیزی
هم تنت کن ... خوب نیست با حوله توی خونه راه بری ...- وا! دوستام که پسر
نیستن ...- درسته ولی فعلا دوست ندارم حتی دخترا هم شما رو با حوله ببینن
...- دوست نداری؟!!!! چرا؟!!!!لبخندی زد و گفت:- خداحافظ ...بعد از اینکه
از اتاق رفت بیرون جلوی در آشپزخونه خیلی محترمانه از بنفشه و شبنم عذر
خواهی کرد و بعد از خداحافظی از در رفت بیرون. تا رفتم توی آشپزخونه بنفشه و
شبنم ریختن روی سرم تا بفهمن چی شده و منم داشتم براشون تعریف می کردم که
دوباره صدای در بلند شد و اینبار هر سه شنیدیم. از داخل آشپزخونه سرک کشیدم
که دیدم آرتان برگشته. با لبخند گفتم:- چیزی شده؟!- سوئیچمو جا گذاشتم
...سوئیچشو از لب اپن برداشت و با دیدن من که هنوز حوله تنم بودم و دوباره
یقه اش رفته بود کنار اخم کرد و گفت:- پاشو بیا ببینم ...رو به بنفشه و
شبنم با لبخند گفت:- باید ببخشین این دوستتون یه کم لجبازه به حرف من گوش
نمی کنه مجبورم زورش کنم ... بلند شدم و گفتم:- چی شده دوباره؟!دستمو کشید و
گفت:- بیا تا بهت بگم ...جلوی در اتاق گفت:- با اجازه ...خندیدم و گفت:-
بفرمایید ...رفت تو و منو هم کشید توی اتاق. اشاره کرد به تخت و گفت:- بشین
...خودش رفت سمت کشوهای لباس های توی خونه ام و یه شلوار گرمکن طوسی با یه
بلوز پشمی گرم صورتی کشید بیرون و گفت:- بپوش ...با خنده گفتم:- جلوی
تو؟!پشتشو کرد به من گفت:- یعنی اسمم شوهره .... بپوش ... همونجور که حوله
تنم بود یواشکی از داخل یکی دیگه از کشوها لباس زیرمو در آوردم و تند تند
لباسامو پوشیدم ... وقتی تموم شد موهامو هم با یه گیره بالای سرم بستم و
گفتم:- برگرد پوشیدم ...برگشت و با دیدنم گفت:- موهاتو هم خشک کن ...با نق
نق پا کوبیدم روی زمین و گفتم:- عین بچه ها با من رفتار نکن ...- بچه ای
... کوچولو !اومد از در بره بیرون که یهو وسط راه برگشت و گفت:- ا من یادم
رفت بهت ...قبل از اینکه حرفشو تموم کنه نگاش افتاد به کشوی لباس زیرم که
باز بود و چند تا تیکه اش هم زده بود بیرون ... اینقدر هول هولی لباس
برداشته بودم که همه اش زده بود بیرون. گونه هام رنگ گرفتن آرتان هم خندید و
با لحن کشداری گفت:- اوکــــــی!دوباره سامسونتشو برداشت و گفت:- سر کردن
با خانوما برام سخته ... یه چیزاییشون برام غریبه است ...به دنبال این حرف
خندید و رفت بیرون ... یه کم توی اتاق موندم تا بره ... خجالت می کشیدم
ازش. کشو رو با حرص با پام بستم و گفتم:- آبرومو بردی عوضی ...در اتاق باز
شد و شبنم و بنفشه هجوم آوردن تو با دیدن لباس عوض شده من هر دو افتادن روی
سرم که بفهمن چطور جلوی آرتان لباس عوض کردم ... مجبور شدم قضیه رو دوباره
کامل براشون تعریف کردم ... ولی قضیه لباس زیر و حرفای آرتان رو سانسور
کردم. بنفشه با زور منو نشوند روی تخت و موهامو هم خشک کرد و گفت آرتان
سفارش کرده. اون روز کنار شبنم و بنفشه روز خوبی رو سپری کردم و تا شب با
خوردن چند تا لیوان آبمیوه مریضی رو کامل از بدنم بیرون کردم. دو هفته دیگه
هم گذشت ... اتفاق خاصی توی این مدت نیفتاده بود به جز اینکه همراه آرتان
بالاخره برای مادرزن سلام رفتیم. قرار بود روز بعد از پیست بریم که با
سرماخوردگی من کنسل شد. به جاش دو روز بعدش همراه با آرتان اول رفتیم بهشت
زهرا که آرتان یه دسته گل خیلی بزرگ برای مامان خرید و یه جعبه بزرگ شیرینی
هم خیرات کرد بعد هم رفتیم خونه دیدن عزیز و بابا ... برای عزیز هم یه
دونه سکه بهار آزادی گرفت با یه دسته گل خوشگل ... عزیز هنوز هم به نبود من
عادت نکرده بود و حسابی بیتابی می کرد. وقتی از خونه اومدیم بیرون آرتان
گفت:- چطور دلت می یاد عزیزو بذاری و بری؟- عادت می کنه ...- خودت چی؟!-
خیلی وقته یاد گرفتم که به چیزی یا کسی دل نبندم ...- فقط به خاطر مرگ
مادت؟!- مرگ مادرم ... بداخلاقی پدرم ... ازدواج آتوسا ...- نکنه انتظار
داشتی آتوسا هیچ وقت ازداوج نکنه؟!- نه ... ولی تنهایی من قابل درک کردن
نیست ... زیاد روش فکر نکن ...- فکر نمی کنم ولی دوست دارم بدونم چرا خودتو
تنها حس می کنی؟ - چون تنهام ... تا حالا دقت کردی پسرا وقتی احساس تنهایی
می کنن چی کار می کنن؟- نه ...- نه! مسخره است ... دور و برشون رو پر از
دوست دخترای رنگ و وارنگ می کنن ... همه کارشون می شه رفتن به پارتی و
خوردن مشروب و تا دیر وقت دور دور رفتن دختر بلند کردن و اتو زدن ... همه
چیزو امتحان می کنن سیگار ماری جوانا ... اکس کوفت زهرمار ... ولی ... ولی
وای از اون روزی که یه دختر احساس تنهایی کنه ...با کنجکاوی نگام کرد و من
گفتم:- من خیلی ساله که احساس تنهایی می کنم ولی هیچ وقت نه تونستم با پسری
دوست بشم نه تونستم حتی با دوستای هم جنسم اونطور که دلم می خواد عشق و
حال کنم نه تونستم یه مهمونی برم نه برم بگردم ... اینا باعث می شه بیشتر
احساس تنهایی کنم مامانم دقیقا توی سنی منو تنها گذاشت که من نیاز داشتم
سرمو بذارم روی پاهاش و باهاش درد دل کنم ... بهش از دردام بگم ولی با
رفتنش خودش یه درد بزرگ گذاشت روی سینه ام ...آرتان طبق معمول مواقعی که
ناراحت می شدم دستم رو گرفت و گفت:- فکر نمی کنی با رفتنت تنهاتر می شی
...- نیاز به فکر کردن نداره مطمئنم که تنهاتر می شم ولی یه حس خوبی هم
برام داره که به همه احساسات بدش می ارزه ...- چه حسی؟!- استقلال ...- ولی
به نظر من این کار تو یه اشتباه بزرگه که یه روزی بهش پی می بری ... ترسا
تو شاید فقط چند ماه اول این حس قشنگ رو داشته باشی بعدش خیلی زود برات
عادی و یکنواخت می شه و اونوقت تو می مونی و یه تنهایی عذاب آور که داغونت
می کنه ...- می خوای منو از رفتن منصرف کنی؟!- نه فقط می خوام روشنت کنم
...- بیخیال ... بذار تاریک بمونم.آرتان نفس عمیقی کشید و دیگه حرفی نزد.
زندگی روی روال عادی افتاده بود ... دیگه نه من به پر و پای آرتان می
پیچیدم نه آرتان کاری به کار من داشت ... جمعه ها می رفتم با بنفشه و شبنم و
اکیپشون می رفتم بیرون که خونه نباشم و آرتان بتونه با طرلان کار کنه ...
البته می موندم خونه وقتی طرلان می یومد باهاش سلام احوالپرسی می کردم و
بعد می رفتم حالا برخورد طرلان هم با من بهتر شده بود ... مدارکم رو به
همراه عکس ها برای شایان بردم ... با آرتان هم صحبت کرده بودم اونم گفت
نیازی به اقامت دائم نداره و یه اقامت یک ماهه هم براش کافیه برای همین
دیگه نیازی به مدارک نبود و فقط پاسپورتش رو به شایان دادم ... شایان هم
حسابی درگیر و دار کارای من بود کلاس زبان هم ثبت نام کرده بودم و از هفته
آینده کلاسام شروع می شد و دیگه مجبور نبودم سر تا سر هفته بشینم توی خونه
در و دیوار رو تماشا کنم. تجربه هم ثابت کرده بود تا وقتی که توی خونه هستم
آرتان کاری به کارم نداره ولی وقتی می خواستم برم بیرون حسابی بهم گیر می
داد و دوباره با هم بحثمون می شد ... روز شنبه از هفته سوم بود و من داشتم
آماده می شدم که برم کلاس زبان ... یهو در اتاق باز شد و آرتان دم در
ایستاد. هنوز هم داخل نمی یومد ... پالتوی خاکی رنگم رو با شلوار کرم و بوت
کرم بلند پوشیدم بودم یه مقنعه مشکی هم سرم بود ... آرایش زیادی نداشتم و
فقط یه رژ لب زده بودم با یه رژ گونه ... در حالی که سوئیچش رو توی دستش می
چرخوند گفت:- جایی می خوای بری؟ ساعت هشت صبحه ...- آره ..- کجا؟ - کلاس
...- چه کلاسی؟!- تو باز گیر دادی آرتان ؟- اسم اینو می ذاری گیر؟!!! من
فقط سوال کردم ...- کلاس زبان ...- زبان؟!!! تو که زبانت خوب بود ...کیفمو
برداشتم و در حالی که از در خارج می شدم گفتم:- خب دیگه به اندازه کافی بهت
توضیح دادم ... خداحافظ ...به دنبال این حرف از در خارج شدم. آسانسور توی
طبقه خودمون بود سریع پریدم تو و در رو بستم.کلاس که تموم شد گوشیمو از توی
کیفم در آوردم و چکش کردم حسابی خسته شده بودم. زبان همیشه زود خسته ام می
کرد ... بنفشه سه بار روی گوشیم زنگ زده بود قبل از اینکه فرصت کنم شمارشو
بگیرم خودش دوباره زنگ زد. در ماشین رو باز کردم و در حالی که کیفم رو عقب
می ذاشتم گوشی رو هم جواب دادم:- الو ...- سلام کجایی؟!- عجله داری؟!- آره
... کجایی؟!- دم کلاس زبانم ...- عالیه !- چی شده بنفشه؟- ببین ترسا یادته
گفتی آرتان همه اش بهت می گه امانتی؟- آره ...- یادته گفتم دارم براش؟ -
آره ولی بعد نگفتی چه جوری ...- خب هنوز وقتش نرسیده بود ... الان دقیقا
وقتشه - وقت چی؟ گیجم کردی ...- ببین ...با توضیحات لحظه به لحظه بنفشه
حالت نگاه منم بدجنسانه تر می شد ... واقعا نقشه خوبی بود. گوشیو قطع کردم و
رفتم همون سمتی که بنفشه گفت توی خیابون فرعی داشتم با سرعت می رفتم یه تک
زدم روی گوشی بنفشه داشتم به کوچه مورد نظر نزدیک می شدم اومدم سرعتمو کم
کنم ولی اشتباهی گاز دادم ... ماشینی از داخل کوچه اومد بیرون ... خودش بود
یه دویست و شش آلبالوئی که کمر ماشینم داغون شده بود ... سرعتم بالا بود و
فاصله ام کم ... ترمز گرفتم ولی بی فایده بود و ماشین محکم توی کمر دویست و
شش فرو رفت ... چون کمربند نبسته بودم سرم محکم خورد توی شیشه و یه لحظه
گیج شدم ... دویست و شش ایستاد بنفشه به همراه یه پسر پریدن بیرون و اومدن
سمت من ... بنفشه در ماشین رو باز کرد و با جیغ گفت:- دیوونه ! قرار بود
آروم بزنی ... تو که زدی خودتو داغون کردی!پسر همراه بنفشه هم ترسیده بود و
دو تایی منو کشیدن بیرون از ماشین ... بنفشه گوشیمو در آورد و سریع شماره
آرتان رو گرفت. همونطور با سر گیجه نشستم کنار ماشین. بنفشه گوشی رو داد
دستم و گفت:- خودت بگو ...گوشی رو گرفتم و گذاشتم در گوشم ... صدای آرتان
بلند شد:- ترسا مریض دارم بعدا خودم بهت زنگ می زنم ...بی حال نالیدم:-
آرتان ...چند لحظه هیچی نگفت ... بعد یهو گفت:- ترسا؟!!! ترسا خودتی؟!-
آرتان ... من ... من ...- چی شده؟ چرا صدات اینجوری شده؟ تو کجایی؟!- آرتان
تصادف کردم ... بیا ...چند لحظه هیچ صدایی ازش بلند نشد ... بعد پرسید:-
کجا؟!!آدرسو با بیحالی گفتم و از زور سر درد ناله ای کردم ... آرتان وحشت
کرد و گفت:- چت شده ترسا؟! چت شده؟!!!!!- هیچی ... چیزیم نیست فقط بیا
...صداشو می شنیدم که داره از مریضش عذر خواهی می کنه بعدم شنیدم که به
منشیش گفت در مطبشو ببنده و از بقیه مریضا هم عذر خواهی کرد در همون حالت
که از صدای پاهاش متوجه شدم داره می دوه پرسید:- کی پیشته؟!- همون آقایی که
زدم به ماشینش ...- گوشیو بده بهش ...- چی کارش داری؟!- گفتم گوشیو بده
بهش ترسا ... خودتم منتظر باش خیلی زود می رسم پیشت ...دیگه حرفی نزدم و
گوشیو گرفتم سمت پسره ... پسره با تعجب نگام کرد که بنفشه زد سر شونه اشو و
گفت:- بگیر حسام ...پسر گوشیو گرفت و مشغول صحبت شد ... چند لحظه که گذشت
کنجکاو به مکالمه اش گوش کردم:- نه آقا حالشون خوبه ... فقط به خاطر ضربه
ای که به سرشون خورده سر گیجه دارن گویا ...- بله بله ... کمربند نبسته
بودن سرشون خورده تو شیشه ...- نه باور کنین سالمن جاییشون هم نشکسته ...-
باشه ...گوشی رو قطع کرد و گرفت سمت من ... بنفشه با کنجکاوی پرسید:- چی می
گفت؟!!!- بنفشه کجای این بدبخت مغروره؟!!! این که داشت با خواهش و تمنا از
من می پرسید خانومش سالمه یا اتفاقی براش افتاده ... من و بنفشه همزمان با
هم گفتیم:- خانومش؟!!!- آره ... همینطوری پرسید ...بنفشه دو زانو نشست
کنار من و گفت:- این شوهرت دیگه داره چهار می زنه .... حالت خوبه تو؟- آره
بهترم ...- پس من می رم می دونی که نباید منو ببینه ...- باشه برو ...- عصر
می یام پیشت ...- باشه مواظب خودت باش- توام همینطور گلم ...لحظاتی از
رفتن بنفشه نگذشته بود که ماشین آرتان با سرعت داخل فرعی پیچید و کنار
ماشین من توقف کرد. با دیدنش جان تازه ای در بدنم دمیده شد ... سعی کردم
بایستم. سریع پیاده شد و اومد کنارم زیر بازوهامو گرفت و در حالی که کمکم
می کرد وایسم بدون اینکه یه کلمه حرف بزنه دستشو نوازش گونه کشید روی
پیشونیم. چشمامو بستم نمی تونستم خودمو گول بزنم از نوازشش لذت برده بودم.
مقنعه امو که حسابی رفته بود عقب کشید جلو و در گوشم گفت:- چه کردی با خودت
دختر خوب؟!دستمو آوردم بالا و در حالی که به حسام اشاره می کردم گفتم:-
خوبم آرتان تو به این آقا رسیدگی کن ...آرتان دستمو فشار محکمی داد سپس رها
کرد و رفت سمت حسام ... حسام یکی از دوستای دانشگاهی بنفشه بود. دیروز
ماشینشو که کنار دانشگاه پارک کرده بود زده بودن و در رفته بودن اونم می
خواسته ماشینو بذاره تعمیرگاه که بنفشه ازش می خواد بذاره منم یه بار با
ماشینم بکوبم به ماشینش و در ازاش با بیمه ماشینم کل خسارت ماشینشو بدم ...
اونم قبول می کنه ولی قرارمون یه برخورد آهسته بود نه اینکه من عین فیلم
جنایی ها با تموم سرعت بیام بکوبم به بدنه ماشین که سر خودمم داغون بشه ...
هدفمون هم از اینکار فقط این بود که آرتانو از سر کارش بکشیم بیرون و چند
ساعتی علافش کنیم ... آرتان بعد از دادن کارت ملیش به حسام اونو راهی کرد
سپس به سمت من اومد دستمو گرفت و آروم منو روی صندلی جلوی ماشین خودش نشوند
بعد هم نشست پشت فرمون ماشین من و یه جای مناسب پارکش کرد تا به قول خودش
به موقعش بیاد برش داره. سپس سوار ماشین خودش شد و راه افتاد. اصلا ازش
نپرسیدم کجا می ری ... سرم بدجور درد می کرد ... لحظاتی در سکوت سپری شد تا
اینکه آرتان گفت:- واسه چی اینقدر با سرعت می ری؟ چرا حواستو جمع نکردی؟!-
گوشیم زنگ زد ... حواسم رفت به گوشی ...- اینقدر مهم بود؟!جوابی ندادم.
ماشین توقف کرد و آرتان گفت:- بیا پایین ...به اطراف نگاه کردم و با دیدن
بیمارستان گفتم:- اومدیم بیمارستان واسه چی؟ من خوبم ...- بیا پایین اونو
تو تعیین نمی کنی ... دکتر تعیین می کنه ...به ناچار رفتم پایین. دستمو
گرفت و در ماشینو با دزدگیر قفل کرد. دکتر هم بعد از معاینه سرم گفت:- چز
خاصی نیست ولی یه قرص می نویسم بخوره واسه سر گیجه اش ...- دکتر اگه می شه
یه عکس هم از سرش بگیرین ...دکتر نگاهی به آرتان کرد و گفت:- می دونم لازم
نیست ولی برای اطمینان شما باشه ...بعد از گرفتن عکس و باز هم تایید دکتر
مبنی بر سالم بودنم از بیمارستان خارج شدیم. آرتان منو رسوند خونه و گفت:-
می رم ماشینتو بردارم ببرم تعمیرگاه ...از ماشین پیاده شدم و گفتم:- لطف
کردی ...در حالی که ترمز دستی را آزاد می کرد گفت:- وظیفه بود و راه افتاد
...سر گیجه ام بهتر شده بود. رفتم داخل خونه و اول از همه زنگ زدم به بنفشه
و اطلاع دادم خوبم که نگران نباشه. نقشه مون گرفت و آرتان یه روز کامل از
کارش باز شد ... ولی محبتش بدجور داشت دامنو می گرفت ... تاحالا کسی اینقدر
نگرانم نشده بود و اینقدر سریع به خاطر نگرانی خودشو به من نرسونده بود
... حتی اگه به خاطر امانت بودنم هم بوده باشه بازم برام شیرین بود و تبدیل
شد به یکی از خاطرات خوب زندگیم ...یه هفته دیگه هم گذشت توی این مدت که
ماشینم تعمیرگاه بود زانتیای آرتان دستم بود. خودش بهم داد ... صبح روز
بعدش که داشتم از خونه می رفتم بیرون صدام کرد:- ترسا ...ایستادم و برگشتم
به سمتش:- بله؟!- شما صبحها سلام و صبح به خیر بلد نیستی بگی؟ بعدم که بلد
نیستی خداحافظی کنی و بری ...خنده ام گرفت گفتم:- سلام صبحتون به خیر ...
الانم خداحافظ دیرم شده ...- وایسا ... با چی می ری؟!- با خط یازده ...-
پیاده؟!- خب آره دیگه ماشین که تعمیرگاهه ..- وایسا یه لحظه ...پریدم وسط
حرفش و گفتم:- نمی خوام برسونیم ... می رم خودم ...- کی گفته می خوام
برسونمت؟!!کم نیاوردم و گفتم:- پس لابد می خوای زنگ بزنی به آژانس! اونم
لازم نیست ... گفتم که خودم ...چپ چپ نگام کرد و گفت:- باز تو وروره شدی؟
بابا یه لحظه صبر کن ببین من چی می گم بهت ...در حالی که این پا اون پا می
کردم منتظر نگاش کردم. نون تستی رو که دو ساعت بود داشت روش با حوصله خامه
شکلاتی می مالید داد دست من و گفت:- اینو بخور و وایسا تا سوئیچ ماشینو
برات بیارم ...با ذوق گفتم:- فراری؟!خندید و گفت:- نخیر ... زانتیا ...لب
برچیدم و گفتم:- خسیس!برگشت به طرفم و گفت:- تو عقل تو کله ته؟!!! نیست به
خدا! با فراری می خوای بری دم موسسه زبان؟!!! می دونی ممکنه چقدر اذیتت
کنن؟! من که پسرم اذیت می شم دیگه تو که هیچی ...- خب حالا ...رفت و لحظاتی
بعد با سوئیچ برگشت. سوئیچو رو هوا قاپیدم و گفتم:- دستت مرسی ... بای.فقط
سر تکان داد و من زدم بیرون ... از اون روز دیگه با ماشین آرتان می رفتم و
می اومدم. چه لذتی هم می بردم از توجه آرتان نسبت به خودم چه خوب شد که
بابا منو سپرد بهش ... وگرنه باید مدام بی توجهی و کم محلیش رو تحمل می
کردم منم به جبران قولی که به نیلی جون داده بودم مدام براش غذاهای خوشمزه
درست می کردم. آرتان هم سپاسگذار بود و این از نگاش معلوم بود ... زندگی
روی روال عادی افتاده بود و من حسابی توی درسای زبانم غرق بودم ... دو روز
قبل از امتحان پایان ترم استاد تعطیلمون کرده بود تا حسابی بخونیم تا راحت
بتونیم بریم ترم بعد ... منم بدون اینکه به آرتان بگم مونده بودم خونه روی
تختم ولو شده بودم و حسابی داشتم روی لیسنینگم کار می کردم. از قضا اون روز
یه تاپ مشکی که یقه اش دور گردنم بسته می شد پوشیده بودم با یه شلوارک جین
کوتاه ... همینجور که غرق درسام بودم صدای در خونه رو شنیدم. با این فکر
که آرتانه از جام تکون نخوردم آرتان خودش عادت داشت دم اتاق سلام کنه و بعد
بره توی اتاق خودش ... ولی هر چی منتظر شدم خبری ازش نشد. از جام بلند شدم
و رفتم سمت در ... کتاب توی یه دستم بود و با دست دیگه هندزفیری رو از
گوشم کشیدم بیرون ... لای درو باز کردم که مطمئن بشم کسی دنبالش نیست ...
نمی دونم چرا یه حس عجیبی داشتم ... شاید چون اولین بار همچین تیپی زده
بودم ... از لای در سرک کشیدم و با دیدن یه پسر غریبه توی آشپزخونه که داشت
سر یخچال با بطری آب می خورد دستمو گرفتم جلوی دهنم که جیغ نزنم ... یا
باب الحوائج! این کی بود دیگه؟!!! خدایا حالا چه خاکی تو سرم کنم؟ من با
این یارو تو خونه تنها؟ نکنه دزده؟ جیغ بزنم؟ نه اینجا که من حلقمم پاره
کنم کسی نمی یاد بگه چه مرگته فقط این یارو می فهمه من تو خونه ام و می یاد
سراغم ... پس چه خاکی تو سرم بکنم. سریع در رو بستم و قفل کردم. عسلی کنار
تختو هم کشیدم گذاشتم پشت در حالا انگار وزنش چقدر زیاد بود! پاورچین
پاورچین در حالی که همه بدنم می لرزید اول یه چاقو میوه خوری که توی ظرف
میوه کنار دستم بود رو برداشتم گرفتم توی دستم برای امنیت بیشتر و بعد هم
تند تند با گوشیم شماره آرتانو گرفتم ... توی این موقعیت هیچ فکر دیگه ای
به ذهنم نمی رسید ... با سه بوق جواب داد:- بله ترسا؟پچ پچ وار گفتم:-
آرتان ...- الو ترسا؟ چرا یواش حرف می زنی؟ نمی شنوم ...دستمو گرفتم جلوی
دهنی گوشی تا صدامو بهتر بشنوه و گفتم:- آرتان ... دزد اومده ...حالا تو
همون حالت اشکم از چشمام سرازیر شد ... آرتان با فریاد گفت:- چی اومده؟!!
کجایی تو؟ مگه کلاس نیستی؟!!!با هق هق گفتم:- نه درس داشتم ... آرتان من
دارم سکته می کنم ... یه پسره اینجا تو خونه است ... صدای بلند آرتانو
شنیدم که گفت:- لعنتی ... ترسا بمون تو اتاقت در اتاقو هم قفل کن ... من
الان زنگ می زنم بهش که زود گورشو گم کنه خودمم می یام خونه زود ... اینقدر
ترسیده بودم که حتی نتونستم ازش بپرسم این نره غول کیه توی خونه ... فقط
گفتم باشه و گوشیو قطع کردم ... می دونستم خیلی زود می یاد. از صدای بسته
شدن در خونه فهمیدم طرف رفته ولی هنوزم جرئت نداشتم از جام بلند بشم از فکر
اینکه ممکن بود چه بلایی سرم بیاد مو به تنم راست می شد و اشکام نا
خودآگاه صورتمو خیس می کردن ... پنج دقیقه بعد ضربه ای به در اتاق خورد از
ترس گوشه تخت مچاله شدم و دستمو گرفتم جلوی دهنم حتی فکر نمی کردم که ممکنه
آرتان باشه فقط می دونم داشتم سکته می کردم. دوباره چند ضربه به در خورد و
صدای مهربون آرتان بلند شد:- ترسا ... باز کن درو ... منم خانوم کوچولو
...از روی تخت شیرجه زدم سمت در چاقو رو پرت کردم یه طرف و پام عسلی رو هم
هل دادم کنار و درو باز کردم ... دیگه برام مهم نبود که لباسم مناسب نیست
... دیگه برام مهم نبود که نباید جلوی آرتان ضعف نشون بدم برام مهم نبود که
با آرتان سر لج دارم فقط می خواستم احساس امنیت کنم ... قامتشو که پشت در
دیدم بدون حرف خودمو انداختم توی بغلش!!!! آرتان کاملا جا خورده بود و این
از حالت باز مونده دستاش کاملا مشخص بود من به شدت زار می زدم و آرتان
همونجور خشک شده بود چند ثانیه که گذشت یکی از دستاش دور کمر ظریفم حلقه شد
و اون یکی توی موهای پر پشتم فرو رفت و مشغول نوازش موهام شد. سرمو گذاشتم
روی سینه پهنش و در میان گریه گفتم:- این کی بوووووووووووود؟؟؟؟؟؟ نگفتی
من سکته می کنم؟ نگفتی ممکنه یه بلایی سرم بیاره؟ چرا اصلا به من فکر
نکردی؟نا خودآگاه دستامو مشت کرده بودم و می کوبیدم توی سینه اش ... آرتان
مشتامو گرفت و دوباره محکم در آغوشم کشید و گفت:- ببخشید خانومی ... ببخشید
باور کن نمی دونستم تو توی خونه ای ... فکر کردم مثل هر روز رفتی کلاس
...- صبح که رفتی ندیدی من خوابم؟- باور کن اصلا توی اتاقتو نگاه نکردم فکر
کردم بازم بدون خداحافظی رفتی ... - ماشینمو ندیدی توی پارکینگ؟ - ترسا
... من که دروغ ندارم به تو بگم آخه ... صبح همین دوستم اومد دنبالم باید
می رفتیم بیمارستان روزبه ... با ماشین اون رفتیم ... باور کن اگه یک درصدم
احتمال می دادم تو توی خونه ای نمی ذاشتم اون پاشو بذاره توی خونه
...دوباره سرمو چسبوندم روی سینه پهنش که بوی عطر تلخشو می داد و گفتم:-
اگه بلایی سرم می آورد چی؟!!!از لای دندوناش غرید :- جرئتشو نداشت ... کسی
که تو خونه آرتانه یعنی مال آرتانه ...با این حرفش قند تو دلم آب شد کیلو
کیلو ... آرتان داشت قشنگ ترین حسی رو که یه زن نیاز داره رو به من منتقل
می کرد ... احساس اینکه تکیه گاه دارم که یه نفر حامی منه .... چه احساس
قشنگی داشتم. وقتی آروم تر شدم خودمو از آرتان جدا کردم و گفتم:- خیلی
ترسیدم ...دستمو گرفت توی دستش و تازه به سر تا پام نگاه کرد ... بعد از
چند لحظه که خوب منو دید زد گفت:- چه جوری متوجه شدی یکی تو خونه است؟- روی
تخت خوابم خوابیده بودم داشتم درس می خوندم دیدم صدای در اومد فکر کردم
تویی اومدم در رو باز کردم ...یهو آرتان با حساسیتی آشکار گفت:- اومدی
بیرون؟!!! اون تو رو اینجوری دیدی؟!!!!!!سریع گفتم:- نه بابا ! همین که درو
باز کردم توی آشپزخونه دیدمش که داره با بطری قلپ قلپ آب می خوره ... چه
دوست بی فرهنگی هم داری! داشت با شیشه آب می خورد ...خندید و گفت:- خب؟!-
هیچی دیگه ... کم مونده جیغ بزنم ... سریع درو بستم زنگ زدم به تو ...دستمو
نوازش کرد و گفت:- بازم باید ببخشی خانومی ... یکی از پرونده ها تو خونه
جا مونده بود منم با این فکر که تو نیستی کلید خونه رو دادم که این بیاد
پرونده رو بیاره برام ...- بله! دیگه تکرار نشه ...بینیمو فشار داد و گفت:-
باشه شیطون خانوم ...بینیمو خاروندم و گفتم:- چه مهربون شدی!دست تو موهاش
کرد و گفت:- بالاخره آدم وقتی اشتباه می کنه باید قبول کنه دیگه ... حالا
هم می خوام دعوتت کنم به یه ناهار خوشمزه ... من که همینجور هی دارم به
خاطر تو از کارم باز می شم ... پس امروز کلا بیخیال کار پاشو حاضر شو با هم
بریم ناهار بخوریم ...- یه چیزی می پزم خودم ...- نمی خواد ... اینقدر
ترسیدی که دیگه جون توی تنت نمونده بخوای آشپزی هم بکنی ... بعد از یک ماه و
نیم که هم خونه منی حالا می خوام بهت یه ناهار بدم ... بهونه نیار پاشو
حاضر شو ...از خدا خواسته پریدم توی اتاق تا حاضر بشم. یه پالتوی مشکی خیلی
کوتاه پوشیدم با یه شلوار لوله تفنگی مشکی یه جفت نیم بوت پاشنه پونزده
سانتی لژ دار خوشگلم پوشیدم و یه روسری ساتن مشکی و نقره ای شیک سرم کردم
... پشت پلکمو سایه طوسی زدم و مژه هامو هم چند بار پشت سر هم ریمل زدم تا
حسابی پر پشت بشن سرمه هم کشیدم توی چشمام ... رژ گونه آجری به همراه رژ
آجری محشرم کردم کیف مشکی دستیمو هم برداشتم و رفتم بیرون ...آرتان توی
آشپزخونه بود ... رفتم توی آشپزخونه و دیدم داره بطری آبی که توی یخچال بود
رو می اندازه توی سطل آشغال. با تعجب گفتم:- چی کار می کنی؟!! برگشت به
سمتم. با دیدنم با لذت نگام کرد ... خودش هم پلیور مشکی پوشیده بود با
شلوار پارچه ای مشکی خوش دوخت پالتوی مشکیش هم روی دستش بود و کفشاشم کفش
رسمی ورنی براق بود ... ضعف کردم برای تیپش بوی عطرش خلم می کرد دلم می
خواست دوباره بغلش کنم ... ولی به چه بهونه ای؟ اون موقع بهونه داشتم الان
که ندارم ... لبخندی به صورتم پاشید و گفت:- مگه نگفتی دوستم اینو دهنی
کرده؟!- خب می شستمش ...- توام عادت داری از بطری آب بخوری ... بهتر بود که
بندازمش ...باورم نمی شد که اینقدر روی رفتارای من دقیق باشه از کجا دیده
بود منم با بطری آب می خورم؟ خودمو از تک و تا نینداختم و گفتم:- من بدم
نمی یومد ... یه بار که می شستمش ...خشک گفت:- من بدم می یاد لبای تو بخوره
به بطری که لبای دوستم ...حرفشو ادامه نداد. منم دیگه چیزی نپرسیدم. نمی
خواستم توی رابطه مون یه سری حریم ها شکسته بشه. ولی باورم نمی شد آرتان از
این حرفا هم بلد باشه بزنه. شاخام داشت از تعجب می زد بیرون. همزمان با هم
وارد آسانسور شدیم و آرتان بهم لبخند زد. ضربان قلبم تند شد و منم به
تلافی بهش چشمک زدم که نگاش روی صورتم ثابت موند ... نمی دونم چقدر طول
کشید ... 1 ثانیه ... 2 ثانیه ... با صدای ضبط شده به خودم اومدم و نگاه از
آرتان گرفتم:- لابی ...کل این بیست طبقه رو ما زل زده بودیم به هم ...
گونه هام رنگ گرفته بود. آرتان دست چپمو گرفت توی دستش و بعد از اینکه
انگشتمو با انگشتش به نرمی لمس کرد گفت:- حلقه ات ...چیزی نگفتم. خیلی وقت
بود دستم نمی کردمش ... دستمو فشار داد و گفت:- خواهشا دستت کن ... -
چرا؟!!نگام کرد. نگاهی که تا عمق وجودمو سوزوند سپس برگشت سمت نگهبانو بهش
گفت ماشینو از تو پارکینگ برامون در بیاره ... وقتی نگهبان رفت برگشت سمت
من و گفت:- چون دوست ندارم تا وقتی که تو خونه منی برات مزاحمتی ایجاد بشه
... نمی گم برای خانومای متاهل مزاحمت ایجاد نمی شه ولی احتمالش خیلی کمتره
...سرمو تکون دادم و گفتم:- از این به بعد ...چونه امو گرفت توی دستش و
گفت:- شخصیتت خیلی برام جالبه ترسا ... وقتی باهات بداخلاقم خیلی تلخ می شی
... عین یه ماده ببر ... ولی وقتی من ملایم می شم تو خیلی ... - خیلی
چی؟!لبخندی زد و گفت:- خانوم می شی ...دوباره قند توی دلم آب شد ... نگهبان
ماشینو آورد و اجازه نداد این بحث شیرین ادامه پیدا کنه. سوار که شدم
آرتان پرسید:- کجا بریم؟!شونه بالا انداختم و گفتم:- نمی دونم راننده شمایی
...دیگه سوالی نکرد و راه افتاد. از روی مسیر تشخیص دادم داره می ره سمت
پاتوق ... با ذوقی کودکانه هیکلمو بالا پایین کردم و گفتم:- داریم می ریم
پاتوق؟عینک دودی مارک پلیسشو زد به چشماش و گفت:- آره خیلی وقته نرفتیم ...
هوس کردم.- منم همینطور ... دقیقا از وقتی ازدواج کردیم دیگه نرفتیم ...
شبنم و بنفشه هم دیگه نرفتن ...- پایه جمعشون فکر کنم تو بودی ... آره؟!-
یه جورایی آره ...- کاملا مشخص بود ..- از کجا؟!- همیشه وقتی وارد رستوران
می شدین تو وسط بودی ... میزو تو انتخاب می کردی ... غذا رو اول تو انتخاب
می کردی ... تو دستور می دادی کی بلند شین و ...- ااااا عجب آدمی هستی تو
.... تو اینا رو چه جوری می دیدی؟ وقتی حتی یه بارم نگامون نکردی؟- منو دست
کم گرفتی؟ من تیز تر از این حرفام نیازی نیست مستقیم نگاه کنم به کسی -
شما بدجنس تشریف دارین ...لبخندی زد و گفت:- اگه عینک آفتابی داری بزن به
چشمات خواهشا- چرا؟! اذیت می شم با عینک ...- اوکی هر جور میلیته ...بعضی
وقتا شناخت آرتان برام سخت می شد. نه به اون قالب یخ و سرد و خشک و مغرورش
نه به الانش که کاملا مشخص بود به خاطر غیرتش گفت عینک بزن به چشمات. منم
که چه حرف گوش کن! با توقف ماشین پریدم پایین و با سرخوشی گفتم:- تا حالا
ظهرا نیومده بودم اینجا ...- منماومد کنارم و شونه به شونه هم رفتیم سمت
رستوران جلوی در رستوران چهار تا پسر ایستاده بودن که تا متوجه ما شدن هر
چهارنفر چرخیدن به سمتمون و زل زدن به سرتاپای من ... آرتان اخم کرد و
انگشتاشو قفل کرد توی انگشتای دستم منم بی اراده یه کم بهش نزدیک تر شدم و
دوتایی وارد رستوران شدیم و ناخودآگاه هر دو رفتیم سمت همون میزی که بار
اول پشتش نشستیم و با هم حرف زدیم. آرتان منو رو گرفت سمت من و گفت:- دیگه
زورت نمی کنم ... هر چی دوست داری سفارش بده ...با خوشحالی لازانیا سفارش
دادم و آرتانم به تبعیت از من لازانیا سفارش داد. هر دو در سکوت اطرافو
نگاه می کردیم ... گارسون پیش غذا رو چید روی میز و رفت. آرتان پرسید:-
واسه چی این رستوران رو انتخاب کردین؟- واسه اینکه قشنگه ... دنجه ... با
کلاسه ... محیط شیکی داره ... آدم توش احساس خوبی پیدا می کنه ... خودتون
واسه چی اینجا رو انتخاب کردین؟خندید و گفت:- به خاطر کیفیت غذاش ... می
بینی فرق بین خانوما و آقایانو ...منم خندیدم و گفتم:- دیگه دیگه ...- توی
کنکور شرکت کردی ترسا؟- آره ...- رشته ات چی بود؟- علوم تجربی ...- رتبه ات
چند شد؟- نپرس دیگه ... اگه بگم مسخره ام می کنی.با جدیت گفت:- برای چی
باید مسخره ات کنم؟ هر سوالی یه جوابی داره که برای خود شخص با ارزشه.- سه
هزار ...- چی؟!!!!!- چرا تعجب کردی؟- رتبه ات که خیلی خوب بوده ... پس
چرا؟!- پزشکی می خواستم.- آهان! رویای همه بچه های تجربی ... رویایی که من
به راحتی پامو گذاشتم روش ...- یعنی چی؟!همون موقع گارسون غذاها رو آورد و
چید روی میز. آرتان در حالی که با چنگالش آروم آروم ناخنک می زد گفت:- منم
هم رشته ات بودم آخه ... می دونی رتبه ام چند شد؟!- پنج شش هزار باید شده
باشی ...- یه کم بهتر شدم ... بیست و هفت ...- چی؟!!!!!!!!- حالا نوبت توئه
که تعجب کنی؟!- پس چرا روانشناسی بالینی؟ چرا پزشکی نخوندی؟- چون از اولم
روانشناسی رو دوست داشتم ... - خب می تونستی روانپزشک بشی ...- آره می
تونستم ولی به نظر تو عمرم تلف نمی شد؟ هفت سال باید عمومی می خوندم سه
سالم تخصص ... اینجوری همون کارو کردم ولی تخصصی تر ... دو سال هم سود
کردم.- دیوووووونه .... کاش من جای تو بودم .... تو با رتبه من می تونستی
به اون چیزی که می خواستی برسی منم با رتبه تو ...- آره ... ولی حالام دیر
نشده ... من می تونم کمکت کنم که رتبه ات تو کنکور عالی بشه و راحت پزشکی
تهران قبول بشی.پوزخندی زدم و گفتم:- دیگه نیازی نیست ...- بیا یه کاری
کنیم- چه کاری؟- تو که می خوای بری ... چیزی رو از دست نمی دی ... بیا کل
کتاباتو با هم بخونیم و من باهات کار کنم توام دوباره واسه کنکور ثبت نام
کن ... امسالم کنکور بده یا رتبه ات خوب می شه یا بد ... تو که برات فرقی
نداره این یه امتحان کوچیکه ...- من که می خوام برم دیگه چرا هم خودمو اذیت
کنم هم تو رو توی زحمت بندازم؟- فرض کن واسه اینکه علمت بره بالاتر ... یا
اینکه قبل از امتحان کالجای اونجا یه کوئیز از خودت گرفته باشی- نمیدونم
چی بگم- فقط قبول کن ...- باشه قبول ...توی چشمای آرتان ستاره روشن شد و من
دلیل شادیشو نفهمیدم. ناهار اون روز بهم حسابی مزه کرد به خصوص که آرتان
هی سر به سرم می ذاشت و منو می خندوند ... اینم شخصیت پنهان آرتان بود ...
وقتی برگشتیم خونه من یه راست رفتم توی اتاقم که بشینم بقیه زبانمو بخونم.
فعلا زبان برام از هر چیزی مهم تر بود. ساعت حدود پنج عصر بود که به یه
مشکل بر خوردم توی لیسنینگ یه کلمه رو هر کاری می کردم متوجه نمی شدم ام پی
فور رو با هندزفیری برداشتم و تصمیم گرفتم برم از آرتان بپرسم می دونستم
لیسنینگش عالیه. پشت در اتاقش که رسیدم هندزفیری رو از تو گوشم در آوردم و
خواستم در بزنم که متوجه صدای آهنگ شدم ... درست متوجه نمی شدم خواننده
داره چی می خونه ... فقط یه بیتش رو خیلی قشنگ می شد شنید ... یه بیتی که
واسه همیشه تو ذهنم ثبت شد:- قرار نبود چشمای من خیس بشه قرار نبود هر چی
قرار نیست بشه قرار نبود دیدنت آرزوم شهقرار نبود که اینجوری تموم شه بی
حرف بدون اینکه در بزنم عقب گرد کردم و به اتاقم برگشتم.
آخرین ارسال های انجمن
| عنوان | پاسخ | بازدید | توسط |
 قوانین بخش نقد و معرفی کتاب |
0 | 791 | baran |
| یاداشت های تلخ نویس بچه های رمانی ها |
1 | 499 | baran |
| قوانین انجمن |
0 | 373 | baran |
تقدیر ارغوان 5 
